DRESDEN

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ:

H εκκλησία που ο Λούθηρος θυροκόλλησε τις θέσεις και άρχισε ο Προτεσταντισμός.

Frauenkirche: Εξαίσιο δείγμα μπαρόκ αρχιτεκτονικής, η Εκκλησία της Παρθένου Μαρίας έγινε σύμβολο του ιστορικού βομβαρδισμού της πόλης, το 1945, όταν καταστράφηκε ολοσχερώς. Σήμερα, έχει αναστηλωθεί πλήρως πάνω στα αρχικά σχέδια του 18ου αιώνα και δεσπόζει στο κέντρο της παλιάς πόλης.
Διεύθυνση: Neumarkt, 01067 Dresden, www.frauenkirche-dresden.de

Semper Oper: Χτισμένη το 1841 σε στυλ ιταλικής αναγέννησης με μπαρόκ και κλασικά στοιχεία, η όπερα της Δρέσδης είναι ένα από τα πιο όμορφα κτίρια όπερας στον κόσμο, με εξαίσια ακουστική και μυθικό παρελθόν. Εδώ έγιναν οι πρεμιέρες μερικών από τα πιο εμβληματικά έργα των Βάγκνερ και Στράους.
Διεύθυνση: Theaterplatz 2, 01067 Dresden, www.semperoper.de

Zwinger: Αν υπάρχει ένα κτίριο που αποθεώνει το μπαρόκ μεγαλείο της Δρέσδης, αυτό είναι το Zwinger (1719). Το γιγάντιο παλατιανό συγκρότημα με την εντυπωσιακή εσωτερική αυλή από περίτεχνα συντριβάνια, γλυπτά και κήπους χτίστηκε ως ψυχαγωγικό βασιλικό ανάκτορο. Σήμερα στεγάζει κορυφαία μουσεία τέχνης όπως την «Old Masters Picture Gallery».
Διεύθυνση: Sophienstrasse, 01067 Dresden, www.der-dresdner-zwinger.de

Old Masters Picture Gallery: Μία από τις πιο φημισμένες πινακοθήκες του κόσμου με έργα τέχνης ανεκτίμητης αξίας και απαραίτητος σταθμός για κάθε φιλότεχνο του πλανήτη. Στην καρδιά της συλλογής της βρίσκεται η ιταλική Αναγέννηση με έργα Raffael, Titian, Botticelli, Parmigianino, Veronese and Tintoretto και άλλων. Μεταξύ αυτών, η αριστουργηματική «Madonna Sistina» του Raffael.
Διεύθυνση: Theaterplatz 1, 01067 Dresden, www.skd.museum.de

Procession of Princes: Το Furstenzug (Η Λιτανεία των Πριγκήπων) αποτελεί την μεγαλύτερη πορσελάνινη τοιχογραφία του κόσμου και στολίζει τα τείχη του Κάστρου της Δρέσδης. 25.000 πλακάκια, συνολικού μήκους 120 μέτρων, απεικονίζουν την παρέλαση 35 βασιλέων και δουκών της Σαξονίας.
Διεύθυνση: Augustusstrasse, 01067 Dresden

Albertinum: Με δύο κορυφαίες συλλογές ζωγραφικής (New Masters) και γλυπτικής (Sculpture Collection), από τη Ρομαντική Περίοδο του 19ου αιώνα έως σήμερα, το Αlbertinum είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά μουσεία μοντέρνας τέχνης στον κόσμο. Εδώ θα θαυμάσετε έργα σημαντικών εκπροσώπων του γερμανικού ρομαντισμού όπως ο Caspar David Friedrich έως Van Gogh, Rodin και Gerhard Richter.
Διεύθυνση: Georg-Treu-Platz 2, 01067 Dresden, www.skd.museum

Residenzschloss: Το βασιλικό παλάτι Residenzschloss, με την εκθαμβωτική αναγεννησιακή αρχιτεκτονική και τις 500 αίθουσες, υπήρξε η κατοικία όλων των Σαξόνων ηγεμόνων από το 1485 έως το 1918. Σήμερα λειτουργεί ως συγκρότημα μουσείων που φιλοξενούν θησαυρούς από την κρατική συλλογή τέχνης της Δρέσδης. Μεταξύ αυτών, το «Historic Green Vault», μια αμύθητης αξίας συλλογή 3.000 αντικειμένων φτιαγμένων από πολύτιμους λίθους.
Διεύθυνση: Taschenberg 2, 01067 Dresden, www.skd.museum

Brühl Terrace: Το πιο ωραίο σημείο για να απολαύσετε μια πανοραμική θέα της πόλης είναι μια διαδρομή κατά μήκος του παλατιού Brühlsche (1737) δίπλα στον ποταμό Έλβα, γνωστό και ως «Μπαλκόνι της Δρέσδης». Κάτω από το μπαλκόνι απλώνεται το Φρούριο της Δρέσδης, η παλιότερη αναγεννησιακή κατασκευή της πόλης. Εδώ μπορείτε να δείτε την μόνη σωζόμενη πύλη εισόδου (ηλικίας 400 ετών) στην παλιά Δρέσδη και να περιπλανηθείτε στις μυστηριώδεις κρύπτες του.
Διεύθυνση: Eingang Georg-Treu-Platz 1, 01067 Dresden

Dresden Cathedral: Ο Καθολικός Καθεδρικός Ναός της Δρέσδης χτίστηκε μεταξύ 1739 και 1755 σε μπαρόκ στυλ από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Gaetano Chiaveri και αποτελεί τη μεγαλύτερη εκκλησία της Σαξονίας. Η κρύπτη της περιέχει τις σαρκοφάγους 49 ηγεμόνων της Σαξονίας καθώς και την καρδιά του Αύγουστου Β’ του Δυνατού.
Διεύθυνση: Schlossstrasse 24, 01067 Dresden

Grosser Garten: Το μεγαλύτερο και πιο όμορφο πάρκο της Δρέσδης  χρονολογείται από τον 17ο αιώνα και η σύνθεσή του αποτελείται από μια μεγάλη ποικιλία κήπων, ένα παλάτι του πρώιμου μπαρόκ, μια λίμνη για βαρκάδες, έναν Βοτανικό και Ζωολογικό Κήπο καθώς και πολλές υπαίθριες σκηνές για πολιτιστικά events. Από το 1950 έως σήμερα, ένας μικρός σιδηρόδρομος προσφέρει στους επισκέπτες του μια ιδιαίτερη ξενάγηση.
Διεύθυνση: Haiptallee 8, 01219 Dresden, www.grosser-garten-dresden.de

 Περιήγηση στα κυριότερα αξιοθέατα της πόλης, κατά τη διάρκεια της οποίας θα δούμε μεταξύ άλλων την Όπερα Σέμπερ, τον Καθεδρικό Ναό, το Δημαρχείο, το αναγεννησιακό παλάτι, τα ανάκτορα Τζβίνγκερ, τα τερραίν κονταρομαχιών, τον μπαρουτόπυργο, τη βεράντα Καναλέτο, την Ακαδημία Εικαστικών, τα κελάρια των Βεττίνων κ.ά.

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ:

Ξεκινάω την περιήγησή μου από τους απλόχωρους κήπους στην καρδιά του Zwinger, του διάσημου ανακτορικού συγκροτήματος που σήμερα στεγάζει πολλά μουσεία με παγκοσμίου κύρους συλλογές.

Kοντοστέκομαι στην πομπώδη κρήνη Nymphenbad με τον περίτεχνο γλυπτό διάκοσμο –νύμφες και Τρίτωνες– και παρατηρώ προσεκτικά τη συλλογή πορσελάνης με εξαιρετικά κομμάτια Meissen. 

Εκεί όμως που αφιερώνω αρκετές ώρες είναι στην Gemäldegalerie Alte Meister (Πινακοθήκη των Παλαιών ∆ασκάλων), που θα τελεί υπό ανακαίνιση για τα επόμενα δύο χρόνια, παραμένοντας ωστόσο ανοιχτή για το κοινό. Ξεχωρίζουν εμβληματικά έργα, όπως η «Mαντόνα Σιξτίνα» του Raffaello με τα χαρακτηριστικά αινιγματικά αγγελάκια, η όλο ηδυπάθεια «Κοιμωμένη Αφροδίτη» του Τiziano, το απίστευτης φωτορεαλιστικής λεπτομέρειας «Κορίτσι που διαβάζει γράμμα» του Vermeer και ανάμεσά τους ένα σύνολο από πίνακες με όψεις της ∆ρέσδης από τις όχθες του Ελβα, φιλοτεχνημένους από τον Bernardo Bellotto, ανιψιό του Canaletto. Και να σκεφτεί κάποιος ότι μεγάλο μέρος της συλλογής κατασχέθηκε από τους ναζί, γλίτωσε από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς, φυγαδεύτηκε στη Ρωσία, επαναπατρίστηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και απειλήθηκε από τα στοιχεία της φύσης τον Αύγουστο του 2002, λόγω των κατακλυσμιαίων βροχοπτώσεων που προκάλεσαν την υπερχείλιση του Ελβα. Ευτυχώς, με την υπερβατική αυτοθυσία των αρχών και την ουσιαστική συνδρομή των κατοίκων της πόλης, πολλοί από τους πολύτιμους θησαυρούς μεταφέρθηκαν αμέσως από τις υπόγειες εγκαταστάσεις και διασώθηκαν.

Περνάω τη βόρεια πύλη που οδηγεί στην Theaterplatz.  Η ομορφιά του αστικού πολιτισμού αποτελεί συστατικό στοιχείο της καθημερινότητας της πόλης, την οποία κάποιοι λόγω της χαλαρότητας των ρυθμών της αποκαλούν φοιτητούπολη-χωριό.  Oι εκτενείς πνεύμονες πρασίνου μετατρέπουν όλη την πόλη σε μια απέραντη όαση γαλήνης και ηρεμίας, που κυριαρχείται από μικρά ή μεγαλύτερα πάρκα, όπως το Grosser Garten, που από το 1676 καλύπτει έκταση δύο στρεμμάτων και περιλαμβάνει ζωολογικό και βοτανικό κήπο, ένα μπαρόκ ανάκτορο, λίμνες και ένα τρενάκι που κάνει στάσεις διαπερνώντας το μεγαλύτερο μέρος του.

Συνεχίζω με μια στάση στην Hofkirche, τη μνημειώδη μπαρόκ βασιλική με τον χαρακτηριστικό πύργο, ορατό από μακριά. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή καθολική εκκλησία στην καρδιά της προτεσταντικής ∆ρέσδης, που διαθέτει έναν θαυμάσιο ροκοκό άμβωνα από τον Γερμανό γλύπτη Balthazar Permoser. 

Bγαίνοντας έξω, ακολουθώ το πλήθος των συγκεντρωμένων τουριστικών γκρουπ στη Fürstenzug, που συνδέει τις πλατείες Schossplatz και Neumarkt και είχε την τύχη να διασωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις επιδρομές της καταραμένης νύχτας της 13ης Φεβρουαρίου του 1945, όταν η ∆ρέσδη σχεδόν ισοπεδώθηκε από τα συμμαχικά αεροσκάφη. 

Γνωστό και ως η Πομπή των Πριγκίπων, είναι ένα mural 102 μέτρων, αποτελούμενο από 23.000 πορσελάνινα πλακάκια Meissen σε ασπρόμαυρους και κίτρινους τόνους –συνιστώντας το μεγαλύτερο του είδους του παγκοσμίως– κατά μήκος της Augustusstrasse. Απεικονίζει Σάξονες ηγεμόνες να παρελαύνουν έφιπποι και πεζοί. 

Ακριβώς πίσω του βρίσκεται το νεο-αναγεννησιακό κτίριο του Residenzschloss, που αποτελούσε έδρα των εκλεκτόρων και των βασιλιάδων της Σαξονίας και πλέον λειτουργεί ως ένα πολυεπίπεδο μουσειακό συγκρότημα με ποικιλία ανεκτίμητων συλλογών. Τα έργα που τις απαρτίζουν περιλαμβάνουν ευρεία γκάμα εκθεμάτων από νομίσματα, πολύτιμους λίθους, βασιλικά διαδήματα και τελετουργικές πανοπλίες, μέχρι πάνω από 500.000 σχέδια και χαρακτικά, καθώς και μια ξεχωριστή ενότητα που συναρθρώνεται όχι μόνο από στρατιωτικό εξοπλισμό, σημαίες και καφτάνια, αλλά κυρίως από περίλαμπρα στημένες στον χώρο σκηνές καραβανιών της οθωμανικής εποχής.

Αλλάζοντας κατεύθυνση, αποφασίζω να περιηγηθώ στο προφανώς πιο καινούργιο κομμάτι της πόλης, προς τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Παρόλο που πολλά σημαντικά μνημεία επανοικοδομήθηκαν μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ηγεσίες σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης επέλεξαν τόσο για ιδεολογικούς όσο και για οικονομικούς λόγους να αναδημιουργήσουν τις νέες γειτονιές της ∆ρέσδης σε σύγχρονη σοσιαλιστική γραμμή, με το διευρυμένο σώμα της πόλης να γνωρίζει δραματικές αλλαγές και να γεμίζει απρόσωπα, ογκώδη κτίρια.  Ωστόσο, ακόμα και σήμερα, περπατώντας στα στενά της, ορισμένα μισογκρεμισμένα κτίρια και ελεύθερα οικόπεδα που χάσκουν ανάμεσά τους ως ανοιχτές πληγές υπενθυμίζουν το σχετικά πρόσφατο ζοφερό παρελθόν της.

∆ιασχίζοντας την Altstadt, ένας αέρας ευμάρειας φυσάει κατά μήκος του κάθετου άξονα, που κυριαρχείται από τα malls της Prager Srasse και της Seestrasse. Στη Neumarkt –με μια στάση στη Striezelmarkt, τη μεγαλύτερη πλατεία της πόλης– γίνεται ακόμη πιο έντονος, με επίκεντρο τα πολυάριθμα καφέ και εστιατόρια που περιβάλλουν τον αποκατεστημένο λουθηρανικό ναό-σύμβολο συμφιλίωσης της Frauenkirche. Την πιο εξευγενισμένη του εκδοχή βρίσκει στο Βrühl’s Τerrace, στο Μπαλκόνι της Ευρώπης, με την πανοραμική θέα στον Ελβα και στα ποταμόπλοια που πραγματοποιούν κρουαζιέρες κατά μήκος του. Εδώ ξαποσταίνει κανείς από το πολύωρο περπάτημα και απολαμβάνει ένα ατέρμονο people watching, μαζί με μια αίσθηση εμβύθισης σε έναν από τους πίνακες του Γερμανού τοπιογράφου Johann Alexander Thiele.  

Για μια έξτρα πολιτιστική εμπειρία, προτείνεται μια περιπλάνηση στους ανανεωμένους χώρους του παρακείμενου μουσειακού συγκροτήματος Albertinum, όπου ξεδιπλώνεται ένα πανόραμα τέχνης από τη ρομαντική περίοδο έως τις μέρες μας, μέσω μιας καταπληκτικής συλλογής από πίνακες διαφορετικού ύφους –από τον Caspar David Friedrich μέχρι τον Gerhard Richter– αλλά και ένα διεθνώς αναγνωρισμένο σύνολο από γλυπτά του Rodin και όχι μόνο. 

Μερικά μέτρα πιο κάτω, στην άκρη του μπαρόκ κέντρου της ∆ρέσδης, ανάμεσα στις φυλλωσιές προβάλλει διακριτικά το μινιμαλιστικής αρχιτεκτονικής μοντερνιστικό κτίριο της νέας εβραϊκής συναγωγής της πόλης, χτισμένο στη θέση της παλιάς, που είχε καταστραφεί τον Νοέμβριο του 1938 κατά τη διάρκεια της δραματικής Νύχτας των Κρυστάλλων.